بخش اول گفت‌و‌گو با فریال مستوفی، عضو هیات نمایندگان اتاق تهران درباره تغییرات بنیادین در اتاق بازرگانی، روز شنبه به چاپ رسید. بخش دوم این گفت‌و‌گو را در زیر می‌خوانید
شما فکر می‌کنید زنان ما میل به قرار گرفتن در جایگاه‌های رده بالای مدیریتی را دارند؟ یا اینکه زنان ترجیح می‌دهند در رده‌های میانی مدیریت حضور داشته باشند؟
زنانی که در اتاق حضوردارند محدودند البته تشکلی از زنان بازرگان که در کار تجارت هستند، وجود دارد. اما من تعداد حضور ‌زنان را در این بخش اندک می‌بینم. با این وجود همین تعداد محدود خیلی علاقه مندند که در سطح بالای مدیریتی حضور داشته باشند و هیچ واهمه‌ای از این امر ندارند.
آیا در مقابل این اشتیاق زنان برای قرار گرفتن در سطوح بالای مدیریتی، بین مردان اتاق هم این اعتماد به زنان وجود دارد و انتخابات اتاق می‌تواند شاهدی بر این اعتماد باشد؟
روی هم رفته تعداد زنانی که در اتاق هستند و برای ورود به اتاق کاندیدا می‌شوند، کمتر از مردان است و به تبع تعداد محدودتری از آنها هم انتخاب می‌شوند؛ بنابراین آنها همیشه در اقلیت قرار می‌گیرند. اما من چون اعتقادی به زن و مرد ندارم فکر می‌کنم زنی که این توانایی را در خودش دیده که وارد اتاق شود، کاندیدا شده است و در مقابل یک مرد هم به همین ترتیب رفتار کرده است. اما چون تعداد آقایان بیشتر بوده، آنها حضورشان چشمگیرتر است. حتی اگر زنان فکر کنند که مردان نسبت به توانمندی آنها اعتماد کمتری دارند، این نه تنها عدم تلاش را توجیه نمی‌کند بلکه به تلاش شکل جدی‌تری می‌دهد. بین آقایان هم رقابت وجود دارد و این نشان می‌دهد که فرد باید برای پیروزی در این رقابت تلاش کند. در مقابل اگر خانمی توانایی ندارد، درانتخابات نباید شرکت بکند. شما زنانی را در دنیا می‌بینید که سرنوشت سازند همانطور که مردانی از این جنس وجود دارند. به نظر من در اینجا مساله جنسیت مطرح نیست بلکه توانایی شخصی مهم است.
آیا زنان در اتاق گرایش به حضور در بخش یا کمیسیون خاصی دارند؟ به نحوی که این حضور شکل معناداری به خود گرفته باشد؟
من درباره خودم می‌گویم که این دغدغه وجود ندارد، من حاضر نیستم هر جایی بروم و تنها در جایی حاضر می شوم که توانایی حضور در آن را داشته باشم و بتوانم کمک کنم. برخی افراد علاقه‌مند به حضور در همه بخش‌ها هستند اما من به مفید بودن بیشتر فکر می کنم تا اینکه چند اسم را در کنار نام خودم داشته باشم. متاسفانه برخی از افراد در تشکل‌ها و اتاق‌ها و سازمان‌های مختلف حاضر می‌شوند بی‌آنکه بدانند از عهده آن کار برمی‌آیند یا نه. من از این همه حرص و ولع برای گرفتن صندلی و پست تعجب می‌کنم. شما توجه داشته باشید که در اتاق کسانی هستند که تجارت می‌کنند و در تجارت شخصی خودشان هم موفق هستند، برخی از آنها علاوه بر تجارت شخصی، عضو ۵ اتاق و ۱۰ کمیسیون هم می‌شوند. من سوالم این است که این فرد چطور به کارهایش می‌رسد؟ به نظر من، ما باید در جایی باشیم که بتوانیم وقت برای آن بگذاریم. در اتاق در برخی جلسات از من دعوت می‌شود که حاضر شوم و خودم هم علاقه مندم؛ اما وقتم اجازه نمی‌دهد، من فکر می‌کنم وقتی مسوولیتی را می‌پذیرم باید آن را به خوبی اجرا کنم. البته این تنوع عضویت‌ها درآقایان بیشتر دیده می‌شود.
قرار بود اتاق بیانیه‌هایی را در موضوعات مهم اقتصادی صادر کند، اما تاکنون بیانیه ای صادر نشده است، دلیل این امر را چه می‌دانید؟ آیا صحبت‌های آقای نهاوندیان را می‌توان بیانیه اتاق تلقی کرد؟
آقای نهاوندیان به عنوان نماینده اتاق سخن می‌گوید. ایشان در کمیسیون‌های مختلف حضور پیدا کرده و نظرهای آنها را در مسائل مهم اقتصادی می‌گیرد. صحبت‌های ایشان نظر شخصی ایشان نیست. اما شما توجه کنید که حوادث اقتصادی گاه چنان سریع اتفاق می‌افتد که فرصت بررسی خیلی کامل وجود ندارد.

http://www.donya-e-eqtesad.com/news/435285/