روزنامه کسب و کار
۱۴۰۰/۰۷/۱۰
عضویت ایران در سازمان شانگهای از جنبههای مختلف دارای اهمیت است. کشورهای عضو سازمان همکاریهای شانگهای ۴۰ درصد از جمعیت و ۲۸ درصد از تولید ناخالص جهان را در اختیار دارند.
بنابراین عضویت ایران در سازمان در صورت در نظر گرفتن استراژی درست میتواند، تاثیر شایان توجهای بر مبادلات و تعاملات تجاری داشته باشد و لازم است برنامهریزی و سیاستگذاری صحیحی که در بردارنده منافع ملی باشد، برای استفاده صحیح از این فرصت اتخاذ شود.
پیوستن به پیمان شانگهای میتواند به رشد اقتصادی و پیشبرد اهداف تجاری کمک کند. سه عضو پیمان شانگهای، چین، هند و روسیه هستند که از قدرتهای برتر اقتصادی جهان هستند. در حال حاضر کشور چین که شریک اول تجاری ماست و به نظر میرسد نگاه کشور ما در تجارت به سمت شرق طی سالهای آینده افزایش بیشتری یابد.
جدا از اینکه مگاپروژه کمربند جاده مطرح است و ایران از لحاظ موقعیت جغرافیایی و سوقالجیشی نقش بسیار با اهمیتی دارد.
اما نگرانی که در این زمینه وجود دارد این است که تجربه نشان داده در این زمینهها اغلب فرصتسوزی داشتهایم و نتوانستهایم به طرز اصولی و بهینهای از چنین فرصتهایی استفاده کنیم. برای بهرهبرداری از این فرصت و فرصت های مشابه در درجه اول لازم است به سمت اصول اقتصاد آزاد حرکت کرد و بخشنامهها و مقررات زائد را از سر راه فعالان اقتصادی حذف شود و به با ثبات شدن و پیشبینیپذیر شدن فضای اقتصادی کمک شود.
قیمتگذاری دستوری، نرخ بهره بالا، انحصار و … از جمله موانعی است که باعث میشود شرایط استفاده از فرصت پیمان شانگهای از بین برود.
نرخ بهرهبانکی در کشور و نرخ تسهیلات برای تولید در مقایسه با کشورهای دیگر بسیار بالاست. همین موضوع باعث میشود قیمت تمام شده کالا برای تولیدکننده و بنگاهها افزایش پیدا کند و فرصت رقابت در بازارهای جهانی از آنها سلب شود.
همچنین زمانی که قیمتگذاری به صورت دستوری صورت میگیرد، بنگاهها امکان تولید رقابتی را نخواهند داشت.
انحصارطلبی که در برخی بازارها وجود دارد، مانع تولید رقابتی و حضور در بازارهای خارجی است. به عنوان نمونه برای کمک به تولیدکنندگان داخلی راهکارهایی همچون ممنوعیت واردات اتخاذ میشود ؛ در حالی که بنگاهها باید در زمینه ارتقای تکنولوژی تمرکز کنند و استانداردها را افزایش دهند. چنین مواردی باعث میشود تولیدات ما از لحاظ قیمتی و کیفیتی قدرت رقابت در بازارهای بینالمللی را نداشته باشند.
برای بهرهگیری از فرصت پیمان شانگهای باید به سمت اقتصاد آزاد و بازار رقابتی حرکت کنیم که بتوانیم در بازارهای بینالمللی حضور داشته باشیم. در این زمینه لازم است دولت و بخش خصوصی دست به دست هم دهند تا بتوانند از این فرصت به بهترین شکل ممکن استفاده کنند.