ظرفیت پیشرفت

آینده نگر
اسفند ۱۴۰۳
در سراسر جهان نقش اصلی اتاقهای بازرگانی ارائه حمایت از توسعه و ارتقای کسب وکارها است. آنها طیف وسیعی از سازوکارها و منابع را برای کمک به گسترش و پیشرفت کسب وکارها فراهم می کنند. البته این سازمانها دارای ویژگیهای ملی و منطق های متمایز هستند وعملیات خود را با خواسته ها و ویژگیهای خاص بافتار کسب وکاری که در آن فعالیت می کنند تطبیق می دهند.
اتاق بازرگانی در ایران از قدمت بالایی برخوردار است و با توجه به وظایف و اختیارات خود بالقوه از قدرت نسبتاً بالایی برخوردار است. این نهاد مدنی در شرایط فعلی تلاش می کند صدای بخش خصوصی باشد و با وجود تمامی تنگناهای اقتصادی به ایجاد شرایطی مناسب برای توسعه تجارت و سرمایه گذاری، حمایت از کسب وکارها، آزادسازی اقتصادی وهمچنین اتصال اقتصاد ایران به پروژه های بزرگ جهانی، زنجیره های ارزش و به طورکلی اقتصاد جهانی کمک کند. با این حال باید به این نکته نیز اذعان داشت که سازوکارهای اتاق بازرگانی برای انجام این امور محدود است. یکی از مهمترین نقش هایی که اتاق بازرگانی باید ایفا کند، ایجاد دستگاه گردآوری منظم داده ها و تبدیل گزارشهای سیاستی از آن است. چنا نکه به نظر میرسد، یکی از بزر گترین مشکلات در ایران، عدم دستیابی به اطلاعات واقعی و معتبر است. در این فضا اتاق بازرگانی به عنوان نماینده بخش خصوصی، با گردآوری منظم داده ها و بررسی علمی شرایط اقتصادی و چشم انداز آن می تواند چالشهای اساسی وضعیت اقتصادی را نمایش دهد. انجام صرف این وظیفه می تواند پایه مهمی باشد تا بتوان بر اساس این اطلاعات به سیاس تگذاری در کشور کمک کرد. به عنوان مثال، یکی از چالشهای موجود در کشور نبود طرحهای پژوهشی چشم انداز اقتصاد کلان است. وجود این طرحهای پژوهشی میتواند ضمن آنکه داده های معتبر را گردآوری کند، شرایط اقتصادی کلان ایران را تحلیل کند. امروزه در کشور اطلاعات متناقض بسیار است؛ لذا با انجام چنین طرحهایی می توان ضمن روشن سازی وضعیت به سیاست سازی نیز کمک کرد.
دیگر نکته مهمی که وجود دارد آن است که علی رغم آنکه به جایگاه مشورتی اتاق بازرگانی در قانون اشاره شده است، اما در عمل اتاق از این جایگاه به خوبی بهره مند نیست. دلیل این امر را می توان عدم تمایل دولت دراین کار دانست؛ اما به نظر می رسد که اتاق بازرگانی نیز نتوانسته است از فرصت استفاده کند. به عبارت دیگر سازوکارهای اتاق بازرگانی برای تأثیرگذاری در سیاست گذاری محدود است و به شورای گفت وگو محدود شده است. این در صورتی است که اتاق بازرگانی باید به صورت مستمر و در واحدهای مختلف با بخشهای مختلف حاکمیتی ارتباط مستمر داشته باشد تا بتواند بر اساس داده های معتبری که تولید می کند وخواسته هایی که بخش خصوصی دارد در جهت حل مشکلات گام بردارد همچنین باید بیان داشت که در فضای بین المللی، اتاق بازرگانی فارغ از دولت می تواند در جهت دیپلماسی بازرگانی گام بردارد. بخش مهمی از دیپلماسی بازرگانی در فضای جهانی بر عهده اتا قهای بازرگانی است و این چیزی بیشتر از کاری است که بخشهای بین الملل اتا قهای بازرگانی انجام می دهند. نکته آخر در این بخش آن است که عامه کسب وکارها که در بخش خصوصی فعالیت دارند بیشتر اتاق را فقط در حدود کارت بازرگانی و گواهی صدور مبدأ می شناسند و از ظرفیت های اتاق بازرگانی بی اطلاع هستند. این در صورتی است که عدم حضور اکثریت کسب وکارهای بخش خصوصی در خانه بخش خصوصی، قدرت دو طرف را کاهش می دهد. ازاینرو لازم است که اتاق بازرگانی سازوکارهایی فراهم آورد تا بتواند ارتباط خود را با اعضا سیستماتیک کرده و شناخت دقیقتری ازآنها داشته باشد، همچنین بتواند شمولیت بیشتری پیدا کند. البته یکی از الزامات این امر آن است که این نهاد بتواند خدمات را برای اعضا توسعه دهد.